محیط آموزشی کودکان به طور مداوم در حال تغییر است و رویکردها، تکنولوژی‌ها و مفاهیم قدیمی جای خود را نمونه‌های جدیدتر داده و روش‌های انتقال و کسب دانش را تغییر داده‌اند. در میان این تغییرات، نقش والدین به‌عنوان یک نقش همیشگی و محوری باقی مانده است. مشارکت والدین می‌تواند نقش مهمی در موفقیت تحصیلی کودک، پیشرفت‌های اجتماعی و سلامت عاطفی آن‌ها دارد. در ادامه نقش‌های کلیدی و چندجانبه پدر و مادر و نحوه ارتباط والدین و کودکان در دوران تحصیل را بررسی کرده و اهمیت مشارکت فعال، حمایت و تعامل خانه و مدرسه را شرح خواهیم داد.
ارتبط والدین و کودکان در سال‌های ابتدایی زندگی
ارتباط والدین و کودکان و نقش مهم پدر و مادر در آموزش کودک از همان سال‌های اولیه زندگی و پیش از رفتن به مدرسه آغاز می‌شود. در سال‌های ابتدایی زندگی، تعاملاتی مانند بازی کردن و آواز خواندن، ارتباط والدین و کودکان را شکل می‌دهد. این رفتارها نقش مهمی در یادگیری زبان، تفکر انتقادی و مهارت‌های اجتماعی کودک ایفا می‌کنند. بازی‌ها می‌توانند تجربه یادگیری فراگیر و تعاملی را فراهم کنند که می‌توانند تکمیل‌کننده متدهای قدیمی آموزشی باشند. همچنین می‌توانند کودکان را برای محیط مدرسه آماده کنند.
ایجاد ارزش‌های آموزشی با تعامل والدین و کودکان
اهمیت ارتباط والدین و کودکان در مسیر آموزشی را نمی‌توان دست‌کم گرفت. ارزش‌های آموزشی در ابتدا در خانه بنا می‌شوند. پدر و مادر با نشان دادن اشتیاق به مسیر تحصیلی فرزندشان و تشویق آن‌ها پس از کسب موفقیت و همچنین نشان دادن رویکردهای خوش‌بینانه برای یادگیری می‌توانند فرزند خود را در مسیر یادگیری یاری کنند.
چنین حمایتی به کودکان یاد می‌دهد که قدردان آموزش خود باشند و آن را در اولویت قرار دهند. به‌علاوه، والدین می‌توانند این ارزش‌ها را در کودکان خود تقویت کنند. برای مثال، آن‌ها تشویق کنند که در صورت نیاز درخواست کمک کنند. در چنین شرایطی والدین می‌توانند با معرفی منابع مختلف، به کودکان در نوشتن مطالب کمک کنند و از همان سال‌های اول زندگی حس پیشرفت و خودسازی را در آن‌ها به‌وجود بیاورند.
اهمیت تعامل والدین و کودکان در انجام تکالیف
درحالی‌که کودکان در مسیر آموزشی خود پیشرفت می‌کنند، حمایت والدین نیز به همان نسبت افزایش پیدا می‌کند. کمک به انجام تکالیف، فراهم کردن دسترسی به متریال‌های آموزشی و ایجاد یک محیط مناسب آموزشی در خانه از روش‌هایی هستند که والدین می‌توانند به کمک آن‌ها کودک را در مسیر آموزشی پیش ببرند. این حمایت به کودکان کمک می‌کند عادات درس خواندن و توانایی سازماندهی زمان را یاد بگیرند که در زندگی تحصیلی و فردی‌شان نقش بسیار مهمی خواهد داشت.
تعامل با معلمان و نقش آن در رفاه بهینه کودک
والدینی که به طور مرتب در جلسات مدرسه و جلسات اولیا و مربیان حضور دارند، به درک خوبی از محیط یادگیری و آموزشی کودک خود، نقاط قوت و نقاط ضعف آن می‌رسند. این تعامل با معلمان به والدین این امکان را می‌دهد که نیازهای کودک خود را بشناسند و با همکاری معلمان تجربه تحصیلی کودک خود را بهبود ببخشند.
تاثیر تشویق انعطاف‌پذیری عاطفی
مسیر آموزشی کودکان نمی‌تواند بدون چالش باشد. نقش اصلی خانواده در این مسیر آموزشی، هدایت کودکان در دوران شکست‌ها و سختی‌ها است. والدین با ارائه حمایت‌های عاطفی و ترویج طرز فکر صحیح می‌توانند به کودکان آموزش دهند تا ازچالش‌ها و شکست‌ها به‌عنوان فرصت‌هایی برای یادگیری و رشد استفاده کنند. این حمایت عاطفی موجب تقویت رابطه والدین و کودک و همچنین ایجاد حس اعتمادبه‌نفس، اراده و دیگر قابلیت‌هایی می‌شود که هم برای زندگی فردی و هم برای محیط مدرسه مناسب خواهند بود.
ارتقا مهارت‌های اجتماعی و فعالیت‌هایی فوق‌برنامه
والدین با نشان دادن رفتارهای مثبت، تشویق مهربانی و شفقت و ایجاد فرصت‌های تعامل اجتماعی برای کودکان می‌توانند مهارت‌های اجتماعی آن‌ها را تقویت کنند. به‌علاوه، حمایت از مشارکت کودکان در فعالیت‌های فوق‌برنامه، به آن‌ها در کشف علایق، رشد مهارت‌های جدید و دوستی با کودکان دیگر کمک کرده و تجربه بهتری از آموزش را برای آن‌ها رقم می‌زنند.
سخن پایانی
کودکان پیش از آنکه به محیط مدرسه وارد شوند، در محیط خانواده رشد می‌کنند. در همین دوران است که اولین ارتباط‌های اجتماعی کودک و اولین آموزش‌های او شکل می‌گیرند. ارتباط والدین و کودکان نقشی اساسی در مسیر آموزشی آن‌ها دارد. در این مطلب برخی از کلیدی‌ترین نقش‌های والدین در مسیر تحصیلی کودک، تاثیر آن بر یادگیری و ایجاد یک تجربه خوب آموزشی را بررسی کردیم.
