تفاوت استعداد و مهارت در چیست؟

استعداد به طور کلی یک ویژگی ذاتی محسوب می‌شود و از بدو تولد شخصیت و هویت شما را مشخص می‌کند. مهارت آن چیزی است که به شما آموزش داده می‌شود؛ حال این آموزش می‌تواند اجباری، شخصی یا انتخاب والدین باشد.

همه افراد با استعدادهای خاص خود متولد می‌شوند. اگر این استعدادها به رسمیت شناخته نشده و پرورش داده نشوند، رشد پیدا نکرده و برای همیشه یک استعداد پنهان باقی می‌مانند. البته لازم به ذکر است که همه استعدادها در حدی قابل توجه نیستند که منجر به شهرت و ثروت شوند. اما همه ما برای بهبود زندگی استعداد کافی داریم.

در بسیاری از موارد این والدین هستند که تصمیم می‌گیرند کودکشان دارای چه استعدادی است؛ به همین دلیل است که کودکان را در کلاس‌هایی ثبت‌نام می‌کنند که با تمایلات طبیعی‌شان مغایرت دارد. کودک می‌تواند بر اساس رفتار و تمایل در این کلاس‌ها خوب عمل کند و تبدیل به یک دانش‌آموز خوب شود یا بد عمل کند و به‌عنوان دانش‌آموز ضعیف شناخته شود.

والدینی که کودکان را به اجبار و علی‌رغم میل آن‌ها در مسیرهای شغلی ایمن و پردرآمد قرار می‌دهند، موجب رسیدن آسیب‌های طولانی‌مدت به روان کودکان‌شان خواهند شد. فرزند آن‌ها ممکن است در آینده کسب‌وکار موفقی داشته باشد، اما در عین حال از شغل خود نیز متنفر است. حتی ممکن است در شغل خود بسیار ضعیف عمل کند زیرا از دوران مدرسه به او گفته شده است که هوش بالایی ندارد. در هر دو صورت این کار یک ظلم بزرگ در حق کودک است.

ندانستن تفاوت استعداد و مهارت در فرایندهای استخدامی نیز کاملا نمایان است. کارفرمایان نیز مشابه والدین، اغلب بر روی مهارت‌ها متمرکز هستند و به استعداد کم‌توجهی می‌کنند. زمانی‌که کارفرمایان قصد استخدام فردی را دارند، به سراغ کارجویانی می‌روند که تحصیلات و تجربه کافی دارند و هرگز به ویژگی‌های انگیزشی آنان و اینکه کدام زمینه‌های کاری به آن‌ها انرژی می‌بخشد توجهی نمی‌کنند.

چگونه باید تفاوت استعداد و مهارت را تشخیص دهیم؟

تشخیص تفاوت استعداد و مهارت بسیار ساده است. اگر شما سال‌های زیادی را در در یک زمینه شغلی کار کرده‌اید، تجربه زیادی هم به دست آورده‌اید. زیرا انسان‌ها می‌توانند به‌راحتی خود را با محیط وفق داده و عادت‌های جدید برای خود بسازند.

در دنیایی زندگی می‌کنیم که فشارهای زیادی برای بهتر بودن روی ما قرار دارد؛ برتری نسبت به افراد خانواده، مدرسه، دانشگاه و جامعه و رقابت‌هایی در عرصه‌های مختلف. تمام این‌ها می‌تواند استعدادها را در نطفه خفه کند. جاه‌طلبی، فشارهای خارجی و انگیزه‌های شخصی می‌توانند ما را سمت انجام کارهایی سوق بدهند که روزانه ساعات زیادی را به آن‌ها اختصاص می‌دهیم، بدون آنکه راجع به آن‌ها فکر کنیم.

بی‌تفاوتی نسبت به استعدادها می‌تواند عوارض خاص خود را داشته باشد. علائم نادیده گرفتن استعدادها می‌توانند شامل فرسودگی، ترس از بازگشت به کار پس از استراحت و یک شوق مخفیانه برای داشتن یک زندگی متفاوت باشد. افرادی که با مهارت‌های خود زندگی می‌کنند می توانند افراد موفقی باشند اما آن‌ها به معنای واقعی زندگی نمی‌کنند؛ چه از این موضوع آگاه باشند چه خیر.

در مقابل، افرادی که از استعدادهای خود برای یافتن شغل استفاده می‌کنند، به ندرت دچار فرسودگی می‌شوند زیرا آن‌ها مشغول به انجام کاری هستند که به آن عشق می‌‌ورزند و از استعداد خود انرژی می‌گیرند. این افراد اگرچه سخت کار می‌کنند اما هرگز این خستگی را حس نمی‌کنند، زیرا پاداش آن‌ها فقط پول نیست؛ آن‌ها از نظر معنوی و ذهنی نیز نیازهای خود را برآورده می‌کنند. پس از یک استراحت کوتاه با اشتیاق به کار خود باز می‌گردند زیرا حتما ایده‌های جدیدی در ذهن دارند که می‌خواهند امتحان کنند.

این‌گونه می‌توان تفاوت استعداد و مهارت را تشخیص داد. زمانی‌که بر اساس مهارت‌هایمان کار می‌کنیم، از نظر ذهنی خسته و بی‌انگیزه هستیم و هیچ چالش ذهنی نداریم. اما اگر استعدادهای ذاتی خود را با مهارت ترکیب کنیم، شغل خود را دوست خواهیم داشت و از چالش‌های مهیج در هر سطحی استقبال خواهیم کرد. به این ترتیب از گذراندن زمان خود در محل کار لذت برده و شانس موفقیت بالاتری خواهیم داشت.

سخن پایانی

افرادی که بر اساس استعدادهای ذاتی خود شغل انتخاب می‌کنند، از استعدادهای خود انرژی گرفته و در نتیجه شادتر و سازنده‌تر عمل می‌کنند. آن‌ها می‌توانند سریع‌تر و به‌راحتی مهارت‌های جدید را بیاموزند زیرا از شغل‌شان لذت می‌برند. از طرفی، افرادی که استعدادهای خود را نادیده می‌گیرند، ممکن است زودتر خسته و فرسوده شوند. آن‌ها از فرصت‌های جدید دوری می‌کنند یا با سرعت کمتری یاد می‌گیرند. اغلب دو مفهوم استعداد و مهارت به اشتباه به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. به همین جهت در این مطلب با شرح تفاوت‌‌های استعداد و مهارت، سعی کردیم شما را با این دو مفهوم بیشتر آشنا کنیم.